Hondenziektes

Hondenziekte is een virus dat ontstekingen in onder andere de darmen en het hersenvlies veroorzaakt. Het komt zowel bij pups als bij volwassen honden voor. Hondenziekte, ook wel bekend als Distemper en ziekte van Carré, is zeer besmettelijk. Helaas komt Hondenziekte overal ter wereld voor. 

In het begin kan Hondenziekte onschuldig lijken. Signalen zijn: hoesten, kuchen en een loopneus. Uiteindelijk kan een hond ook problemen krijgen met zijn maag en darmen. En in sommige gevallen wordt het zenuwstelsel beschadigd. Puppy’s worden vaker snel ernstig ziek dan volwassen honden. Ruim de helft van niet-gevaccineerde honden sterft als gevolg van Hondenziekte. Als Hondenziekte wordt overleefd, is er vaak blijvend schade aan het zenuwstelsel.

Parvo is een virus dat zeer besmettelijk en vaak dodelijk is, vooral bij puppy's. Het leidt tot hardnekkige diarree, overgeven, sloomheid, zwakte en koorts. Soms is de diarree bloederig. Doordat de weerstand minder is, wordt een hond met Parvo ook vatbaarder voor andere virussen en bacteriën. Daarnaast loopt de hond het risico op uitdroging omdat hij/zij voedingsstoffen niet vasthoudt. 

Parvo bij je puppy is snel opgelopen. De eerste maanden worden puppy’s normaal gezien, beschermd door de antistoffen uit de moedermelk. Zodra deze antistoffen verdwijnen, wordt de puppy gevoelig voor Parvo. Daarom is het belangrijk om puppy's dan te beschermen door vaccinatie. Iedere hond die niet of onvoldoende gevaccineerd is, kan Parvo oplopen. Onderzoek van de poep kan uitwijzen of jouw hond of puppy Parvo heeft. 

Het adenovirus is de veroorzaker van virale hepatitis, oftewel Hepatitis Congiosa Canis (HCC). Dit is een zeer ernstige leverziekte, die lastig te herkennen is. De signalen lijken in het begin erg op die van hondenziekte. Via direct contact met besmette honden wordt het virus verspreid. Dit betekent dat het virus tijdens het dagelijkse uitlaatrondje opgelopen kan worden. 

De symptomen van een geïnfecteerde hond variëren van lichte koorts tot zeer ernstige leverontsteking. Puppy’s en jonge honden overleven hepatitis doorgaans niet; de leverontsteking met hoge koorts wordt hen fataal. Vaccinatie is de enige mogelijkheid om ziekte door het adenovirus te voorkomen.

De ziekte van Weil wordt overgebracht door bacteriën uit de urine van ratten en andere honden. De ziekte van Weil staat ook bekend als Leptospirose of rattenziekte. Ook mensen en andere dieren kunnen hiermee besmet worden, bijvoorbeeld door contact met stilstaand water in grachten, sloten en plassen. Wanneer een hond in besmet water zwemt of hiervan drinkt, komen de bacteriën in zijn/haar lijf. Die zoeken meestal een weg naar de lever en de nieren.

Hoge koorts, futloos gedrag, misselijkheid en hoesten kunnen signalen zijn van Leptospirose. Er kan bloed in de urine zitten en vaak kleuren de slijmvliezen geel (geelzucht). De nieren en lever kunnen beschadigd raken. Het kan zelfs tot de dood leiden. Tijdige behandeling met antibiotica is nodig om de ziekte te kunnen behandelen. Vaccinatie tegen de bacterie die ziekte van Weil veroorzaakt, kunnen ziekte en overlijden voorkomen.

Kennelhoest lijkt op een lang aanhoudende verkoudheid bij de hond. Het kan zich uiten in een droge hoest (inclusief af en toe ophoesten van wit slijm), niezen, een snotneus en ontstoken ogen. Deze aandoening wordt vaak veroorzaakt door meerdere ziektekiemen. De bekendste zijn de bacterie Bordetella Bronchiseptica en het virus Parainfluenza. 

Kennelhoest is niet dodelijk, maar wel vervelend voor je hond. Je hond kan kennelhoest oplopen door contact met andere honden. Vaak gebeurt dit op plekken waar veel honden samen komen. Gaat je hond naar een pension? Dan verplichten de pensioneigenaren vaak een vaccinatie tegen deze aandoening. 

Honden zijn met name vatbaar voor Kennelhoest in periodes van verminderde weerstand, in periodes van stress of bij veel blaffen en schor raken. Kennelhoest kan besmettelijk zijn voor mensen,  dit is vooral bij mensen met een verminderde weerstand. Behandeling bestaat vaak uit rust, druk op de hals voorkomen (v.b. door een tuigje aan te doen i.p.v. een halsband), zachte voeding en een ontstekingsremmer. Antibiotica is meestal niet nodig.

Herpes is een DNA-virus, dat overal ter wereld voorkomt. Volwassen honden kunnen dit bij zich dragen zonder er zelf ziek van te worden. Door direct contact kunnen zij andere honden met het virus besmetten. Honden kunnen niet van herpes genezen. 

Een hond met Herpes heeft als gevolg daarvan zo nu en dan last van infectie van de geslachtsorganen, ogen, neus, bek en/of voorste luchtwegen. Wanneer jonge puppy’s herpes oplopen via hun moeder, dan is de kans op sterfte erg groot. Vaccinatie van de teef kan dit voorkomen.

Meer weten? Op de pagina met Veelgestelde vragen staan ook een aantal vragen met antwoorden over Herpes. Of vraag je dierenarts meer informatie.
 

Hondsdolheid wordt ook wel rabiës genoemd; het is de meest gevreesde hondenziekte ter wereld die ook dodelijk is voor mensen. Het virus wordt overgebracht door middel van speeksel, bijvoorbeeld wanneer de hond gebeten wordt door een besmet dier. 

Hondsdolheid is altijd fataal; vooral het laatste stadium is een verschrikking. De hersenen zijn in dit stadium aangetast door de hondsdolheid en dat zorgt voor verandering van het gedrag. Ze kunnen vreemde voorwerpen gaan opeten en om zich heen gaan bijten. Besmette honden krijgen vaak stuiptrekkingen, ademhalingsproblemen en moeite met slikken. Uiteindelijk loopt het altijd slecht af. 

Gelukkig komt klassieke hondsdolheid in Nederland niet meer voor. Wanneer je de grens overgaat, zelfs naar buurlanden België en Duitsland, is het verplicht om je hond te laten vaccineren en dit door de dierenarts te laten opschrijven in het paspoort.

Een hond kan de ziekte van Lyme oplopen, wanneer hij/zij is gebeten door een teek met de Borrelia-bacterie. Symptomen komen gemiddeld tussen twee tot vijf maanden na de beet tot uiting. Je hond wordt dan bijvoorbeeld kreupel, is sloom, krijgt koorts, en heeft vergrote lymfeknopen. Sommige honden krijgen last van onsteking van de nieren. Vooral honden met een slecht afweersysteem, zoals oudere honden en pups, lopen meer risico om de ziekte van Lyme na een tekenbeet op te lopen.

Meer weten? Lees verder over Lyme bij honden. Of vraag je dierenarts voor meer informatie.

Net als bij mensen, komt epilepsie ook bij honden regelmatig voor. Ongeveer 5 op de 100 honden heeft epilepsie. Bij sommige rassen komt het vaker voor. Epilepsie betekent ‘herhaalde aanvallen’. Deze epileptische aanvallen zijn vaak het gevolg van overmatig veel elektrische prikkels in de hersenen. Epilepsie is een chronische, neurologische aandoening, die gelukkig vaak goed te behandelen is.

Meer lezen over epilepsie bij honden.

Ongeveer 10% van alle honden heeft een  hartaandoening. Een hartaandoening kan aangeboren zijn, maar een hond kan het ook tijdens zijn leven ontwikkelen. Bij kleine tot middelgrote honden worden vooral lekkende hartkleppen gezien. Bij grotere rassen komt vooral hartspierziekte voor. De ziekteverschijnselen bij hartaandoeningen kunnen heel subtiel zijn. Een verhoogde ademhalingsfrequentie kan een signaal zijn. Maar ook een verminderd uithoudingsvermogen. 

Bij een hartaandoening zal de dierenarts tijdens een gezondheidscontrole meestal een afwijking horen als deze naar het hart luistert. Dat wordt een hartruis genoemd. Soms wordt ook een afwijking in het hartritme vastgesteld. 

Als een hartruis wordt vastgesteld door de dierenarts is het altijd een goed idee om verder onderzoek te doen. Honden kunnen in de meeste gevallen niet genezen van een hartaandoening, maar met de juiste behandeling kunnen zij wel een heel prettig leven leiden.

Meer lezen over hartaandoeningen bij honden.